"Knife," by Vuk Draskovic, createda furor when it was published in 1982, long before the beginning of the Balkan Wars of Succession. The novel was condemned by the Communist Part and subsequently banned. "Knife" is the first of his novels to appear in English. Alija Osmanovic, the protagonist of "Knife," was orphaned during WWII as an infant. He was raised as a Bosnian Muslim and came to believe that Serbs killed his family. When, as a young medical student, he goes in search of the identity of his murdered birth parents, a sense of thwarted justice motivates him, and expresses itself as a burning passion for revenge. Alija seeks out Sikter Effendi, an eccentric and reclusive Muslim cleric, to help him interpret the clues pointing to his identity. Through his mentorship, Alija discovers the truth: that his heritage is Serbian; that he was born not far away but in a neighboring village; and that his adoptive family was guilty of murdering his birth-family. A crisis of identity ensues. Each possible course of action open to him is bad. How is he to go on? Alija's story is counterpointed by Milan Vilenjak's. He has been training all his life to exact revenge from Atif Tanovic, an Ustashi who single-handedly murdered Milan's entire family. But once Milan has the opportunity to end his enemy's life, he recoils, having discovered that Atif is a human being, a man who exists apart from his monsterous acts, a man who is troubled by his bad conscience. Tanovic, an avowed war criminal, is a repulsive villain who is to be prosecuted and punished, but Draskovic persuades us to sympathize with him. Who cannot admire the profound transformation that occurs when Atif argues against war and the slaughter of innocents? He embodies Draskovic's underlying theme: each act of revenge is a suicide.

Knife

Literature & Fiction

Draskovic, Vuk

Literary

Serbian Classics Pr

<p>Mislio sam – sećam se – da je Šalupa veštica ogromne utrobe i da su ljudi, koje je deda bacao u more, bili živi, a da su im bile umrle samo ruke i noge. Nisam znao šta je paluba, ko je Campika, odakle mu takvo ime, zašto je gledao u nebo, dok su ljudi tonuli u more, i na koga je gore, iznad oblaka, galamio. U novom romanu Vuka Draškovića stvarnost je neverovatnija od svake fantazije, a košmarna snoviđenja pretaču se u takvu realnost. U životnoj drami glavnog junaka Vidana ogleda se ceo dvadeseti vek Srbije, i doba današnje, i obrisi onoga što će se tek dogoditi. Još dok je bio dete Vidana su priče njegovog dede odnosile na dno mora, pored grčkog ostrvca Vido kraj Krfa, gde bi, među algama i školjkama, sanjao sa zaspalom dedinom vojskom. Odatle, iz tog sna, Vidan je video sve. I vreme prošlo i vreme buduće. Usnuli na dnu mora umiru tek na kraju dvadesetog veka. Njihovi snovi su potopljeni, pobede prometnute u poraze, slava u stid, a kuća u ruševinu, u kojoj vrači sude po kamenom zakonu. „Načinivši korak dalje od Doktora Arona u svet književne imaginacije, Vuk Drašković se zapravo vrtoglavo približio i istorijskoj, i umetničkoj istini o nama, nekadašnjima i sadašnjima.“ Ljiljana Šop</p>

Tamo Daleko

Laguna

<p>Oktobar je 1991, pred zalazak sunca... Krv njegova uvirala je u kamenjar i kanalima koje samo smrt predoseća i pronalazi, probijala se, rumena i slankasta, brza i nevidljiva, ispod ličkih, dalmatinskih i krajiških planina, ispod visoravni Korduna, brže od munje stigla do Vukovara, pa sevnula put Konavala i Dubrovnika, odatle se vijugavim pokretima zmije uspela ka Hercegovini, od Mostara, uz Neretvu, savila se oko Sarajeva, ispisivala krugove i osmice čitavom Bosnom, pa tunelima ispod Srebrenice, Bratunca, Višegrada i Foče potekla prema Metohiji i Kosovu, a odatle, nabrekla od mnogih pritoka, obrela se u selu Tekeriš, i to u istom onom trenu kada je mladi regrut poginuo, a krv šiknula iz njegovih rana. Ta krv, kao utvara, kao strašno neko priviđenje i predskazanje, kanula je iz sise krave koju je muzla vojnikova majka. Koviljka je vrisnula: „Dragoje, sine, kuku meni, kuku nama svima!“\nSmrti i patnje tolikih ljudi i porodica pamtio sam apstraktno, kao brojke, a i one su prekrivene zaboravom ili su postale igračke i za ubice i za žrtve. Ubice umanjuju ili poriču svoje, a umnožavaju zločine drugih, a čine to i oni što leleču nad mrtvima.\n„Iskusni romansijer, Drašković pokazuje da 'pravila' dobre priče za njega nisu tajna, ali se istovremeno ne odriče romansijerskog daha i zamaha, pa se tek u celini pročitana njegova nova knjiga otvara kao roman o životu i smrti Jugoslavije u životima i smrtima njenih građana.“ Ljiljana Šop</p>

Ko je ubio Katarinu

Gubili su Obrenovi?i ratove, a snažili Srbiju. Da li je to poraz? A on, evo, pobedio u svim ratovima, slavi ga ceo svet, a Srbija, biološki, na umoru. Da li je to pobeda? Da li je stvaranje Jugoslavije bilo veliko delo ili tragi?na zabluda - glasi pitanje nad pitanjima koje u novom romanu Vuka Draškovi?a sam sebi postavlja glavni protagonista, kralj Aleksandar Kara?or?evi?, tvorac i prvi vladar nove države Južnih Slovena na po?etku XX veka. Sa kojim se dilemama nosio, sa kakvim se nasle?em i preprekama susreo po završetku Prvog svetskog rata, koje su doma?e i strane sile ometale stvaranje velike države od Soluna do Alpa, koja je bila njegova državna ideja i kako je zamišljao budu?eg gra?anina zemlje ?etiri puta ve?e od predratne Srbije - ?italac ?e saznati iz ove knjige koja preispituje istorijsku ulogu i uspostavlja ljudski lik kralja Aleksandra Kara?or?evi?a, od stvaranja Kraljevine SHS 1918. do atentata u Marselju 1934. godine. Bez ulepšavanja i bez omalovažavanja, Vuk Draškovi? nam iznosi unutrašnju borbu i dileme regenta i kralja Aleksandra, proslavljenog vrhovnog komandanta Srpske vojske u Velikom ratu, koji nam, u jednoj dramati?noj ispovesti, iznosi svoju viziju države, ve? tada ugrožene mnogim pukotinama...

Aleksandar od Jugoslavije

Aleksandar od Jugoslavije (cirilicno izd.)

Laguna knjige